Van Belgische frietman naar Franse kaasboer
Enkele maanden zijn al gepasseerd. De tijd vliegt en ik heb ondertussen voldoende tijd gehad om me te passen aan de Franse gewoontes. Toch zijn er enkele dingen waar ik nooit helemaal aan zal kunnen wennen. Beginnend met "le petit déjeuner". Enkel al aan de naam, waar men de nadruk legt op "petit", weet je dat het ontbijt niet veel voorstelt. Een licht toastje met confituur/boter/smeerkaas of een kommetje cornflakes, geen beleg, geen yoghurt en vooral geen "boterhammeke met choco". Ook een stevige tas koffie om wakker te worden moet ik missen, het deel "tas" hebben ze niet goed vertaald en hier drinken ze koffie uit soepkommen. Hierdoor is het elke morgen een uitdaging die bestaat uit je volle kom koffie veilig, zonder enig verlies van koffie naar de tafel te brengen. Mors je, lig je er uit!!
Deze uitdaging is maar een opwarmer. Hierna volgt het echt werk; SCHOOL. Het is niet de leerstof die het moeilijk maakt, maar het oneindige schrijven. In België gebruiken ze werkboeken waarin je enkele woorden, of in een bijzonder geval zinnen, moet aanvullen. In Frankrijk wordt alles nog met een balpen handmatig geschreven. Ik heb al zeker 5 pennen leeg geschreven en 5 atomaschriften vol. De eeltplek op mijn vinger kreeg ik er gratis bij. Maar ook al hebben alle andere leerlingen een koninklijk geschrift, typen op een computer kunnen ze niet. Als we les hebben in het computerlokaal raak ik telkens weer gefascineerd hoelang ze erover kunnen doen om een letter te vinden op het "gigantische" toetsenbord. Nadat ze de letter hebben getypt zien ze dat het in hoofdletter moest en dan begint de zoektocht opnieuw voor hen.
Ook was het aanpassen aan het diner. Wat me vooral opvalt is dat het verhaal dat er in Frankrijk tonnen stokbrood wordt gegeten, waar is. Elke keer staan er een 2 grote bakken stokbrood en telkens is die weer leeg! Ook staat er vaak kaas als dessert op het menu. Elke Belg denkt: "Kaas als dessert? Kaas leg je tussen je boterham! ". In het begin liet ik de kaas links liggen, maar door de sociale druk, iedereen naast je eet het zo smakelijk, ga je het toch eens proberen. In het begin was het bizar, maar uiteindelijk is het een aanrader voor de hele Belgische bevolking. Het geeft een verzachtend gevoel na een zwaardere maaltijd en vandaag durf ik zelf al in een restaurant als dessert bestellen, waardoor mijn familie mij vreemd aan kijkt en zegt: " Zino, kaas als dessert?!?" En ik antwoord: "Pourquoi pas?"
Vive la France!
Ondergetekend
Enkele maanden zijn al gepasseerd. De tijd vliegt en ik heb ondertussen voldoende tijd gehad om me te passen aan de Franse gewoontes. Toch zijn er enkele dingen waar ik nooit helemaal aan zal kunnen wennen. Beginnend met "le petit déjeuner". Enkel al aan de naam, waar men de nadruk legt op "petit", weet je dat het ontbijt niet veel voorstelt. Een licht toastje met confituur/boter/smeerkaas of een kommetje cornflakes, geen beleg, geen yoghurt en vooral geen "boterhammeke met choco". Ook een stevige tas koffie om wakker te worden moet ik missen, het deel "tas" hebben ze niet goed vertaald en hier drinken ze koffie uit soepkommen. Hierdoor is het elke morgen een uitdaging die bestaat uit je volle kom koffie veilig, zonder enig verlies van koffie naar de tafel te brengen. Mors je, lig je er uit!!
Deze uitdaging is maar een opwarmer. Hierna volgt het echt werk; SCHOOL. Het is niet de leerstof die het moeilijk maakt, maar het oneindige schrijven. In België gebruiken ze werkboeken waarin je enkele woorden, of in een bijzonder geval zinnen, moet aanvullen. In Frankrijk wordt alles nog met een balpen handmatig geschreven. Ik heb al zeker 5 pennen leeg geschreven en 5 atomaschriften vol. De eeltplek op mijn vinger kreeg ik er gratis bij. Maar ook al hebben alle andere leerlingen een koninklijk geschrift, typen op een computer kunnen ze niet. Als we les hebben in het computerlokaal raak ik telkens weer gefascineerd hoelang ze erover kunnen doen om een letter te vinden op het "gigantische" toetsenbord. Nadat ze de letter hebben getypt zien ze dat het in hoofdletter moest en dan begint de zoektocht opnieuw voor hen.
Ook was het aanpassen aan het diner. Wat me vooral opvalt is dat het verhaal dat er in Frankrijk tonnen stokbrood wordt gegeten, waar is. Elke keer staan er een 2 grote bakken stokbrood en telkens is die weer leeg! Ook staat er vaak kaas als dessert op het menu. Elke Belg denkt: "Kaas als dessert? Kaas leg je tussen je boterham! ". In het begin liet ik de kaas links liggen, maar door de sociale druk, iedereen naast je eet het zo smakelijk, ga je het toch eens proberen. In het begin was het bizar, maar uiteindelijk is het een aanrader voor de hele Belgische bevolking. Het geeft een verzachtend gevoel na een zwaardere maaltijd en vandaag durf ik zelf al in een restaurant als dessert bestellen, waardoor mijn familie mij vreemd aan kijkt en zegt: " Zino, kaas als dessert?!?" En ik antwoord: "Pourquoi pas?"
Vive la France!
Ondergetekend