Everything happens for a reason…
Best lezers,
Na een lange tijd ben ik hier weer. Ik kreeg de afgelopen weken veel vragen over wanneer ik mijn volgende blog-post weer zou publiceren en telkens bloosde ik verlegen, verontschuldigde me en gaf de verantwoordelijkheid aan tijdsgebrek. Een hectische periode is me de afgelopen periode als een straaljager voorbij gevlogen. Toch wil ik eerlijk met jullie zijn en duidelijk maken dat tijd niet het enige probleem was. Mijn blog werd gelezen door familie, vrienden, kennissen… Mensen leefde met me mee en kregen een inkijk in mijn hoofd. Ik stelde mij kwetsbaar op door middel van woorden, en dacht dat iedereen dit wel ging respecteren. Tot mijn grote spijt werd deze vermenigvuldigd, verdeeld en vertaald om uiteindelijk tegen mij gebruikt te worden. De laatste druppel viel toen één van de leerlingen mij heeft verteld dat ze tijdens de lessen algemene vakken mijn tekst waren aan het vertalen en verkeerd interpreteerden! Hoe graag ik het ook wou, ik kon het risico niet meer nemen voor mezelf, en besloot me enkel te focussen op dans. Sorry hiervoor, ik hoop dat jullie dit begrijpen.
Ondertussen is er veel gebeurd, waaronder optredens, examens… een mentale en fysieke rollercoaster. Mijn avontuur in Parijs is niet zo afgelopen als gehoopt. Dus bleef ik achter met lege handen en een litteken dat tijd nodig heeft te herstellen. Ik moest op zoek naar iets nieuws. Via een contactpersoon van de Opera de Paris wist ik snel contact te vinden met de Directeur van de San Francisco ballet School. Hij antwoordde snel en nodigde me uit deel uit te maken van hun school. Na lange gesprekken en afweging hebben we samen als gezin beslist hier op in te gaan. Hoe blij ik ook ben, ik loop vandaag nog met een dubbelgevoel. Enerzijds denk ik aan de nieuwe avonturen die me te wachten staan, zoals de open-mind cultuur, nieuwe ervaringen… Maar anderzijds weet ik ook dat ik mijn familie hier voor een jaar achterlaat en een zware financiële inspanning vraag. Ik zal het ontzettend druk hebben en voor ik het goed en wel besef zal ik terug op Belgische grond staan. Daarentegen blijven zij hier afwachten en hopen dat alles goed gaat. Ik geloof dat de essentie van het leven zich niet bevindt in de “happy-endings”, maar over een lange en spannende levensweg.
Er staat weer een doos vol nieuwe belevenissen voor me klaar. Ik zal er dan ook weer met volle teugen tegen aangaan. LET’S GO!!
Ondergetekend,
Best lezers,
Na een lange tijd ben ik hier weer. Ik kreeg de afgelopen weken veel vragen over wanneer ik mijn volgende blog-post weer zou publiceren en telkens bloosde ik verlegen, verontschuldigde me en gaf de verantwoordelijkheid aan tijdsgebrek. Een hectische periode is me de afgelopen periode als een straaljager voorbij gevlogen. Toch wil ik eerlijk met jullie zijn en duidelijk maken dat tijd niet het enige probleem was. Mijn blog werd gelezen door familie, vrienden, kennissen… Mensen leefde met me mee en kregen een inkijk in mijn hoofd. Ik stelde mij kwetsbaar op door middel van woorden, en dacht dat iedereen dit wel ging respecteren. Tot mijn grote spijt werd deze vermenigvuldigd, verdeeld en vertaald om uiteindelijk tegen mij gebruikt te worden. De laatste druppel viel toen één van de leerlingen mij heeft verteld dat ze tijdens de lessen algemene vakken mijn tekst waren aan het vertalen en verkeerd interpreteerden! Hoe graag ik het ook wou, ik kon het risico niet meer nemen voor mezelf, en besloot me enkel te focussen op dans. Sorry hiervoor, ik hoop dat jullie dit begrijpen.
Ondertussen is er veel gebeurd, waaronder optredens, examens… een mentale en fysieke rollercoaster. Mijn avontuur in Parijs is niet zo afgelopen als gehoopt. Dus bleef ik achter met lege handen en een litteken dat tijd nodig heeft te herstellen. Ik moest op zoek naar iets nieuws. Via een contactpersoon van de Opera de Paris wist ik snel contact te vinden met de Directeur van de San Francisco ballet School. Hij antwoordde snel en nodigde me uit deel uit te maken van hun school. Na lange gesprekken en afweging hebben we samen als gezin beslist hier op in te gaan. Hoe blij ik ook ben, ik loop vandaag nog met een dubbelgevoel. Enerzijds denk ik aan de nieuwe avonturen die me te wachten staan, zoals de open-mind cultuur, nieuwe ervaringen… Maar anderzijds weet ik ook dat ik mijn familie hier voor een jaar achterlaat en een zware financiële inspanning vraag. Ik zal het ontzettend druk hebben en voor ik het goed en wel besef zal ik terug op Belgische grond staan. Daarentegen blijven zij hier afwachten en hopen dat alles goed gaat. Ik geloof dat de essentie van het leven zich niet bevindt in de “happy-endings”, maar over een lange en spannende levensweg.
Er staat weer een doos vol nieuwe belevenissen voor me klaar. Ik zal er dan ook weer met volle teugen tegen aangaan. LET’S GO!!
Ondergetekend,