Every day is a new beginning. Stay away from what might have been and look at what can be.
Na een succesvolle sponsoravond, die veel emoties teweeg bracht, was het tijd om afscheid te nemen. Beginnend bij het publiek van de sponsoravond, daarna de gymnasten waar ik voor choreografeer, vervolgens dichte vrienden, nadien de buren, verder de familie en als laatste mijn gezin. Mijn grote broer vertrok enkele dagen vroeger op reis voor een maand. Dit was nogal een hectisch vertrek, maar zo kennen we hem ;-)! Zaterdagmorgen was het mijn moment. De wekker stond om 5u, waardoor we met slapende oogjes naar Brussel vertrokken. Goed op tijd aangekomen in Brussel Zuid was het tijd voor het afscheid. Dit moment koester ik graag voor mijzelf, of beter gezegd voor ons.….
Na een succesvolle sponsoravond, die veel emoties teweeg bracht, was het tijd om afscheid te nemen. Beginnend bij het publiek van de sponsoravond, daarna de gymnasten waar ik voor choreografeer, vervolgens dichte vrienden, nadien de buren, verder de familie en als laatste mijn gezin. Mijn grote broer vertrok enkele dagen vroeger op reis voor een maand. Dit was nogal een hectisch vertrek, maar zo kennen we hem ;-)! Zaterdagmorgen was het mijn moment. De wekker stond om 5u, waardoor we met slapende oogjes naar Brussel vertrokken. Goed op tijd aangekomen in Brussel Zuid was het tijd voor het afscheid. Dit moment koester ik graag voor mijzelf, of beter gezegd voor ons.….
Aangekomen in de gigantische Parijse vluchthaven, heb ik nog net de tijd om de laatste geruststellende berichten te sturen. Daarna eindelijk op weg naar een nieuw avontuur in San Francisco, onderweg naar het SAN FRAN LIFE! Een vlucht van 11u met daarbij 9u tijdverschil is niet te onderschatten. Vertrokken op 12u in de middag in Europa, om te landen om 14u in de Verenigde Staten. Bij aankomst stond er zoals verwacht een lange rij voor de douane, maar omdat ik wist wat ze exact gingen vragen maakte ik mij geen zorgen. Paspoort check, vingers scannen, VISA nakijken, een paar kleine vragen en de bagage ophalen. Klaar om in een onbekende wereld van nieuwe ervaringen te springen. Aangekomen in het “J house” word ik hartelijk ontvangen door onze opvoeders. Zoals ze zelf zeggen staan ze in voor onze veiligheid, dus kijken ze eigenlijk enkel toe of het huis niet in brand staat of mensen ’s nachts inbreken. Men voelt direct de ontspannen en open sfeer in het huis. Er waren verschillende groepsevenementen die ijs brekend werkten, zodat er direct een band was tussen de nieuwe studenten en de terugkomende. Na twee jaar in een strikt beleid te hebben geleefd, voelt het goed te kunnen ademen. Zelf te kunnen plannen, zelf de vrijheid hebben te beslissen en zelf te leven. Door de enorme rugzak aan ervaring in het in/uit pakken, wist ik al snel hoe ik mijn kamer wilde inrichten. Ik voelde me al snel thuis op mijn kamertje.
San Francisco staat bekend als een multiculturele stad, wat ik al snel merkte in de bus waar men alle haarkleuren vindt. De stad is vrij proper en loopt vol ambitieuze mensen. Nochtans staan mensen altijd open voor een vraag en verkiezen ze niet om door te straat te racen, maar simpel weg te genieten van een busrit of een wandeling.
Er staan weer ontzettend spannende weken voor de deur, maar ik kan enkel maar denken hoeveel zin ik heb om weer nieuwe dingen te leren, hoeveel zin ik heb om weer nieuwe dingen te (be)leven. Let’s live the SAN FRAN LIFE ;-)
Met vriendelijk groeten uit SF,
WEETJE: Ik slaap in een 100cm breed bed wat een heel bizarre maat is voor Europeanen, maar een standaardmaat in de US. Voor mij voelt dit aan als een utopisch paradijs tegenover het Parijs-80cm-bed waar ik vaak tegen de muur sloeg en moeite had in te slapen. MMMHH…. Heerlijk!