Er zijn geen foute keuzes, zolang je er één maakt.
Ik deed het gewoon...
Parijs, een privé-auditie op een podium dat enkele graden schuin stond, totaal anders dan de 2 voorafgaande audities. Veel hartelijker, maar meer gericht op resultaat. Ik moest gewoon tussen de leerlingen gaan staan en de les meevolgen. De les verliep vlot maar het contact met de leerlingen gaf wel hilarische situaties. De leerlingen van de school verstonden namelijk geen woord Engels. Bijvoorbeeld bij vragen zoals “Which class do you have now?” of “Where do you come from?” moesten ze al diep nadenken om te antwoorden.
Na de auditie moesten we op gesprek met de befaamde directeur (Elisabeth Platel). Ze haalde al haar troeven boven om mij te overtuigen naar haar school te komen. Natuurlijk met een typische Franse touch. Bijvoorbeeld bij vragen zoals: “Waar zou ik kunnen slapen in het weekend als het internaat gesloten is?, kon ze niet antwoorden of om zonder woorden te zeggen:Tirez votre plan! Waardoor zowel mijn vader als ik naar elkaar keken en dachten: FRANSE SLAG!
Begin juni had ik de keuze uit 4 scholen;
Als 16 jarige jongen zo’n belangrijke keuze maken is bijna onmogelijk. Je hebt gevoel dat je iets gaat missen en beseft niet wat je allemaal hebt. Men zegt altijd dat iets zijn weg moet vinden, maar ik denk dat je je eigen weg moet creëren. Het leven gaat niet over het vinden van je weg, maar het creëren ervan.
Na lang twijfelen koos niet ik, maar mijn hart voor Parijs.
Het enige wat ik nu kan doen is wegdromen. Wegdromen in de toekomst is momenteel één van de redenen dat mijn leven zo mooi maakt. Het is een verlangen dat wordt omgezet in ideeën. Iets klein voor andere, maar groots voor mij!
En morgen is het zover.......
Ondergetekend
Ik deed het gewoon...
Parijs, een privé-auditie op een podium dat enkele graden schuin stond, totaal anders dan de 2 voorafgaande audities. Veel hartelijker, maar meer gericht op resultaat. Ik moest gewoon tussen de leerlingen gaan staan en de les meevolgen. De les verliep vlot maar het contact met de leerlingen gaf wel hilarische situaties. De leerlingen van de school verstonden namelijk geen woord Engels. Bijvoorbeeld bij vragen zoals “Which class do you have now?” of “Where do you come from?” moesten ze al diep nadenken om te antwoorden.
Na de auditie moesten we op gesprek met de befaamde directeur (Elisabeth Platel). Ze haalde al haar troeven boven om mij te overtuigen naar haar school te komen. Natuurlijk met een typische Franse touch. Bijvoorbeeld bij vragen zoals: “Waar zou ik kunnen slapen in het weekend als het internaat gesloten is?, kon ze niet antwoorden of om zonder woorden te zeggen:Tirez votre plan! Waardoor zowel mijn vader als ik naar elkaar keken en dachten: FRANSE SLAG!
Begin juni had ik de keuze uit 4 scholen;
- Zurich
- Stuttgart
- München
- Parijs
Als 16 jarige jongen zo’n belangrijke keuze maken is bijna onmogelijk. Je hebt gevoel dat je iets gaat missen en beseft niet wat je allemaal hebt. Men zegt altijd dat iets zijn weg moet vinden, maar ik denk dat je je eigen weg moet creëren. Het leven gaat niet over het vinden van je weg, maar het creëren ervan.
Na lang twijfelen koos niet ik, maar mijn hart voor Parijs.
Het enige wat ik nu kan doen is wegdromen. Wegdromen in de toekomst is momenteel één van de redenen dat mijn leven zo mooi maakt. Het is een verlangen dat wordt omgezet in ideeën. Iets klein voor andere, maar groots voor mij!
En morgen is het zover.......
Ondergetekend