Er is niets voor altijd, behalve verandering
In de school waar ik nooit had van gedacht binnen te geraken, heb ik mijn tweede week afgerond. Vorige week voelde het als éénweekse stage in buitenland, maar deze week begint het besef dat ik ook effectief student ben van deze school langzaam te komen. Maar ook het besef dat er een aantal dingen zullen moeten veranderen. En degene die me persoonlijk kennen, weten dat veranderingen nooit gemakkelijk geweest zijn voor mij. Binnenin worstelt zich een gevecht tussen mijn gewoontes die ik wil blijven vasthouden maar tegelijkertijd ook wil loslaten. Eén van deze veranderingen is de verschillende technieken van talrijke balletpassen. Binnen het ballet bevinden zich verschillende methodes (vb Russische methode, Franse methode enz.) om de balletpassen uit te voeren. Men ziet zonder enige moeite aan de eerste oefening, welke techniek de danser(es) heeft aangeleerd. En de overstap naar een andere methode is niet zo makkelijk als ik eerst dacht.
Er zijn verschillende hoofden, armen, posities, ... Het grootste verschil tussen de andere technieken en de Franse methode is dat deze zich het meest heeft vastgehouden aan de oorspronkelijke techniek, waarin alle danspassen worden behandeld met een rust en kalmte en heel menselijk worden uitgevoerd.
Een voorbeeld
Ik heb geleerd in Antwerpen, zoals de Russische techniek zegt, bij een “attitude derrière” (een gebogen been achter je op 90°) een grote hoek te maken. Terwijl hier de leerkracht deze week op een “lieve” manier tegen me schreeuwde: “De attidude derrière is een zeer kleine hoek niet een grote!!!“. Daar stond ik dan met mijn Russische methode te wankelen als een pinguïn. Dit doet me ook denken aan de warm waterkraan in de douche daar. Je denkt dat je de warmwaterkant opendraait en dan krijg je een koude douche :-). Zowel dit kleine verschil in de douche, als de verschillen in het uitvoeren van de balletpassen zullen tijd, concentratie en ijskoude douches 's morgens om 7 uur vragen.
Hoeveel tijd het ook zal vragen, ik zal proberen me er niet tegen de verzetten En al het geschreeuw en gebrul van mijn leerkracht zal er graag bijnemen.
Volgende week is het een belangrijke week. Dan heb ik mijn eerste optreden samen met school in de “Opera van van Parijs of “Opéra Garnier”. In de grootste opera ter wereld vol bladgoud, freco’s en marmer zal ik volgende week (zonder dat ik het goed besef) dansen! Spannend!
Hierdoor ga je mijn verhaal volgende week moet missen, maar over 2 weken mag je mijn belevenissen weer in kleuren en geuren verwachten!
Ondergetekend
In de school waar ik nooit had van gedacht binnen te geraken, heb ik mijn tweede week afgerond. Vorige week voelde het als éénweekse stage in buitenland, maar deze week begint het besef dat ik ook effectief student ben van deze school langzaam te komen. Maar ook het besef dat er een aantal dingen zullen moeten veranderen. En degene die me persoonlijk kennen, weten dat veranderingen nooit gemakkelijk geweest zijn voor mij. Binnenin worstelt zich een gevecht tussen mijn gewoontes die ik wil blijven vasthouden maar tegelijkertijd ook wil loslaten. Eén van deze veranderingen is de verschillende technieken van talrijke balletpassen. Binnen het ballet bevinden zich verschillende methodes (vb Russische methode, Franse methode enz.) om de balletpassen uit te voeren. Men ziet zonder enige moeite aan de eerste oefening, welke techniek de danser(es) heeft aangeleerd. En de overstap naar een andere methode is niet zo makkelijk als ik eerst dacht.
Er zijn verschillende hoofden, armen, posities, ... Het grootste verschil tussen de andere technieken en de Franse methode is dat deze zich het meest heeft vastgehouden aan de oorspronkelijke techniek, waarin alle danspassen worden behandeld met een rust en kalmte en heel menselijk worden uitgevoerd.
Een voorbeeld
Ik heb geleerd in Antwerpen, zoals de Russische techniek zegt, bij een “attitude derrière” (een gebogen been achter je op 90°) een grote hoek te maken. Terwijl hier de leerkracht deze week op een “lieve” manier tegen me schreeuwde: “De attidude derrière is een zeer kleine hoek niet een grote!!!“. Daar stond ik dan met mijn Russische methode te wankelen als een pinguïn. Dit doet me ook denken aan de warm waterkraan in de douche daar. Je denkt dat je de warmwaterkant opendraait en dan krijg je een koude douche :-). Zowel dit kleine verschil in de douche, als de verschillen in het uitvoeren van de balletpassen zullen tijd, concentratie en ijskoude douches 's morgens om 7 uur vragen.
Hoeveel tijd het ook zal vragen, ik zal proberen me er niet tegen de verzetten En al het geschreeuw en gebrul van mijn leerkracht zal er graag bijnemen.
Volgende week is het een belangrijke week. Dan heb ik mijn eerste optreden samen met school in de “Opera van van Parijs of “Opéra Garnier”. In de grootste opera ter wereld vol bladgoud, freco’s en marmer zal ik volgende week (zonder dat ik het goed besef) dansen! Spannend!
Hierdoor ga je mijn verhaal volgende week moet missen, maar over 2 weken mag je mijn belevenissen weer in kleuren en geuren verwachten!
Ondergetekend