Twee maanden in de Verenigde Staten; bezoek van een vriendin, verkiezingen, Halloween, …
Zoals altijd was het de eerste weken weer wat wennen. Deze keer waren er ook veel praktische zaken die moesten geregeld zoals een buskaart, een simkaart, nieuw uniform etc.
Door de knusse bouwstijl en zeer Europese spirit voelt men zich als European al snel gewenst. Ook verwachtte ik een dozijn aan McDonald's, Burger Kings en Wendy’s, maar (tot mijn moeders grote gerustheid) heeft de stad San Francisco er zelf voor gekozen deze ketens te beperken.
Zelf woon ik in een studentenhuis, samen met 28 dansers in “Pacific Heights”. Een buurt die bekend staat voor zijn Victoriaanse villa’s en mooie uitzichten. Het is hier zeer gezellig ’s morgens om door de straten naar de school te slenteren, soms wel als een slapende zombie ;-)
Al snel kwam ik in aanmerking met de Amerikaanse spirit, beginnend bij het Halloweenfeest. Ik had het voorstel om met enkele andere nieuwelingen rond te gaan voor “Trick or Treat”. Omdat we wat ouder zijn en onze schattigheid dus niet meer alleen voldoende is, hadden we een kleine act voorbereid met enkele indrukwekkende danspassen. Zo zouden we de mensen verleiden ons een grote hoeveelheid “Candy” te geven. Klaar om te vertrekken met indrukwekkend kostuums, besloot één van de studentes die hier al voor het derde jaar verblijft toch mee te gaan. Ze vertelde ons: “Ik weet exact waar we naar toe moeten!”. Wij, nog altijd in ons hoofd de dansroutine oefenend zodat we zeker niet uit de boot zouden vallen, gingen mee op pad. De straten waar we eerst doorwandelden leken vrij leeg, de stress verhoogde! Onze act moest goed zijn! Ook al omdat we dachten dat in rijke buurten zoals “Pacific Height” mensen niet zo graag een groep kinderen voor hun deur zagen staan.
Clay, Baker Street, Divisadero… Washington Street…
Daar … een bende lopende mensen verkleed als spook, en daar Cupido en een hoop sumoworstelaars! Iedereen had een kostuum. Huizen versierd met vuur, ingehuurde acteurs, spinnenwebben die het huis bedekken, springkastelen…
Even slikken, maar dan de bende volgen tot aan het eerste huis…. En toen zagen we het: een grote heksenketel vol snoep, een tafel vol Toblerone, een grafkist vol Doritos chips… De sport is om zo snel mogelijk van het ene huis tot het andere huis te spurten om zo het meeste snoep te verzamelen.
Onze hele voorbereiding was compleet nutteloos en zou zelfs gevaarlijk zijn geweest als we deze zouden uitvoeren; terwijl andere mensen tussen ons glippen om 5 grote repen snickers te nemen en wij onze benen in de lucht gooien …. Neen, geen goed idee!
Even een tussenstop voor een huis dat pizza stukken uitdeelt en vervolgens gewoon door rennen.
Na twee uur te hebben gespookt, gingen we voldaan terug met een goed gevulde zak die zeker mee kan tot volgend jaar. Halloween 2016 = geslaagd!
Een paar dagen later kreeg ik een sms van het thuisfront. Ik moest onmiddellijk een lijst van boodschappen doorsturen, zodat deze door Imana, een vriendin die drie dagen later onverwacht op bezoek zou komen, kon meegebracht worden. Ik antwoordde onmiddellijk : KAAS!! KAAS!! Dit product is hier ontzettend duur en smaakt dan nog steeds niet zo goed als een lekkere Old Amsterdam of een Franse Brie.
Imana kwam een paar vrienden bezoeken en wilde samen met hen ook mij bezoeken! We hadden een gezellig diner en genoten van een gezellige babbel. Maar het voelde toch vreemd aan hier Nederlands te praten, ook voor omstanders. Misschien komt het door het tijdverschil of misschien door de verre afstand, maar de mensen hier kunnen onze taal maar niet plaatsen.
Nogmaals bedankt Imana voor het gezellige diner! Met een zak vol Vlaamse overlevingsmiddelen van het thuisfront, gaf het me energie desondanks de vermoeidheid. Ik kon er terug tegen aan vliegen! Imana, hopelijk tot snel!
November, de maand van de verkiezing van de “verscheidenheid”. Beide partijen werden als compleet verschillend gezien. Wie ook zou winnen, de verliezers zouden protesteren.
San Francisco bevindt zich in een “blauwe zone”, traditioneel democratisch. Zoals verwacht zat iedereen gekluisterd voor de TV : kijkend naar de uitslag…eerst de westkust zo tot het oosten. Spannend!!
Het werd me allemaal wat teveel en wilde even van de stressvolle omgeving ontsnappen. Een klein uurtje later terug aangekomen ……een ruimte vol wenend leerlingen kijkend naar de ergste horrorfilm van hun leven. De republieken hadden gewonnen! “Dit is een grap”, “Ik verhuis naar Canada”, “Ik ben teleurgesteld in de Amerikaans bevolking”… werd door de ruimte geschreeuwd. Ikzelf heb een veel minder groot engagement met de politiek. Als European is het dan belangrijk neutraal te blijven en geen partij te kiezen. Dit deed ik dan ook wijselijk.
Ondertussen dans ik 6/7 of zelf 7/7 ongeveer 8 uur per dag. Lange dagen die me niet altijd toestaan een blog te schrijven of zelf een uitgebreid gesprek te hebben met mijn familie.
Binnen twee maanden mag ik al terug naar huis voor een korte vakantie. De tijd is dan ook zo ontzettend snel gegaan, maar ik heb er ook van kunnen genieten! Af en toe kon ik op zondag naar het strand of naar een film om even te ontspannen en te genieten. Het volgende avontuur zal de Notenkraker zijn. Een reeks van 30 voorstellingen, voordat een welverdiende vakantie begint! Nu is het vooral belangrijk me niet te blesseren, of andere stommiteiten uit te halen.
Ik laat snel weer van me horen!!
Ondertekend,
Zoals altijd was het de eerste weken weer wat wennen. Deze keer waren er ook veel praktische zaken die moesten geregeld zoals een buskaart, een simkaart, nieuw uniform etc.
Door de knusse bouwstijl en zeer Europese spirit voelt men zich als European al snel gewenst. Ook verwachtte ik een dozijn aan McDonald's, Burger Kings en Wendy’s, maar (tot mijn moeders grote gerustheid) heeft de stad San Francisco er zelf voor gekozen deze ketens te beperken.
Zelf woon ik in een studentenhuis, samen met 28 dansers in “Pacific Heights”. Een buurt die bekend staat voor zijn Victoriaanse villa’s en mooie uitzichten. Het is hier zeer gezellig ’s morgens om door de straten naar de school te slenteren, soms wel als een slapende zombie ;-)
Al snel kwam ik in aanmerking met de Amerikaanse spirit, beginnend bij het Halloweenfeest. Ik had het voorstel om met enkele andere nieuwelingen rond te gaan voor “Trick or Treat”. Omdat we wat ouder zijn en onze schattigheid dus niet meer alleen voldoende is, hadden we een kleine act voorbereid met enkele indrukwekkende danspassen. Zo zouden we de mensen verleiden ons een grote hoeveelheid “Candy” te geven. Klaar om te vertrekken met indrukwekkend kostuums, besloot één van de studentes die hier al voor het derde jaar verblijft toch mee te gaan. Ze vertelde ons: “Ik weet exact waar we naar toe moeten!”. Wij, nog altijd in ons hoofd de dansroutine oefenend zodat we zeker niet uit de boot zouden vallen, gingen mee op pad. De straten waar we eerst doorwandelden leken vrij leeg, de stress verhoogde! Onze act moest goed zijn! Ook al omdat we dachten dat in rijke buurten zoals “Pacific Height” mensen niet zo graag een groep kinderen voor hun deur zagen staan.
Clay, Baker Street, Divisadero… Washington Street…
Daar … een bende lopende mensen verkleed als spook, en daar Cupido en een hoop sumoworstelaars! Iedereen had een kostuum. Huizen versierd met vuur, ingehuurde acteurs, spinnenwebben die het huis bedekken, springkastelen…
Even slikken, maar dan de bende volgen tot aan het eerste huis…. En toen zagen we het: een grote heksenketel vol snoep, een tafel vol Toblerone, een grafkist vol Doritos chips… De sport is om zo snel mogelijk van het ene huis tot het andere huis te spurten om zo het meeste snoep te verzamelen.
Onze hele voorbereiding was compleet nutteloos en zou zelfs gevaarlijk zijn geweest als we deze zouden uitvoeren; terwijl andere mensen tussen ons glippen om 5 grote repen snickers te nemen en wij onze benen in de lucht gooien …. Neen, geen goed idee!
Even een tussenstop voor een huis dat pizza stukken uitdeelt en vervolgens gewoon door rennen.
Na twee uur te hebben gespookt, gingen we voldaan terug met een goed gevulde zak die zeker mee kan tot volgend jaar. Halloween 2016 = geslaagd!
Een paar dagen later kreeg ik een sms van het thuisfront. Ik moest onmiddellijk een lijst van boodschappen doorsturen, zodat deze door Imana, een vriendin die drie dagen later onverwacht op bezoek zou komen, kon meegebracht worden. Ik antwoordde onmiddellijk : KAAS!! KAAS!! Dit product is hier ontzettend duur en smaakt dan nog steeds niet zo goed als een lekkere Old Amsterdam of een Franse Brie.
Imana kwam een paar vrienden bezoeken en wilde samen met hen ook mij bezoeken! We hadden een gezellig diner en genoten van een gezellige babbel. Maar het voelde toch vreemd aan hier Nederlands te praten, ook voor omstanders. Misschien komt het door het tijdverschil of misschien door de verre afstand, maar de mensen hier kunnen onze taal maar niet plaatsen.
Nogmaals bedankt Imana voor het gezellige diner! Met een zak vol Vlaamse overlevingsmiddelen van het thuisfront, gaf het me energie desondanks de vermoeidheid. Ik kon er terug tegen aan vliegen! Imana, hopelijk tot snel!
November, de maand van de verkiezing van de “verscheidenheid”. Beide partijen werden als compleet verschillend gezien. Wie ook zou winnen, de verliezers zouden protesteren.
San Francisco bevindt zich in een “blauwe zone”, traditioneel democratisch. Zoals verwacht zat iedereen gekluisterd voor de TV : kijkend naar de uitslag…eerst de westkust zo tot het oosten. Spannend!!
Het werd me allemaal wat teveel en wilde even van de stressvolle omgeving ontsnappen. Een klein uurtje later terug aangekomen ……een ruimte vol wenend leerlingen kijkend naar de ergste horrorfilm van hun leven. De republieken hadden gewonnen! “Dit is een grap”, “Ik verhuis naar Canada”, “Ik ben teleurgesteld in de Amerikaans bevolking”… werd door de ruimte geschreeuwd. Ikzelf heb een veel minder groot engagement met de politiek. Als European is het dan belangrijk neutraal te blijven en geen partij te kiezen. Dit deed ik dan ook wijselijk.
Ondertussen dans ik 6/7 of zelf 7/7 ongeveer 8 uur per dag. Lange dagen die me niet altijd toestaan een blog te schrijven of zelf een uitgebreid gesprek te hebben met mijn familie.
Binnen twee maanden mag ik al terug naar huis voor een korte vakantie. De tijd is dan ook zo ontzettend snel gegaan, maar ik heb er ook van kunnen genieten! Af en toe kon ik op zondag naar het strand of naar een film om even te ontspannen en te genieten. Het volgende avontuur zal de Notenkraker zijn. Een reeks van 30 voorstellingen, voordat een welverdiende vakantie begint! Nu is het vooral belangrijk me niet te blesseren, of andere stommiteiten uit te halen.
Ik laat snel weer van me horen!!
Ondertekend,